گزارش دومین گام کمیته ی موقت کمک به سیلزدگان ایران- تورنتو
آوریل ۱۸، ۲۰۱۹
در هفته ی گذشته گزارشی از” شب همبستگی با سیلزدگان ایران ” که به همت کمیته ی موقت کمک به سیلزدگان ایران – تورنتو، جمعه ۵ اپریل در تورنتو برگزار شد، در شهروند شماره ی ۱۷۴۶ (پنجشنبه ۱۱ آوریل ) به همگان عرضه شد.
اینک گزارش دومین گام. اما پیش از آن بی مناسبت نیست که به فعالیت های جمهوری دایناسورها در فاصله ی این دو تلاش، اشاره ای داشته باشیم.
جمهوری اسلامی ایران از یک سو در مسیر نهادهای خودجوش مردمی برای کمک به سیلزدگان مانع ایجاد می کند و به دستگیری آنها می پردازد و از سوی دیگر نهادهای فاشیستی و سرکوبگر دست آموز خودش چون “الحشد و الشعبی” عراق و “فاطمیون” افغانستان و “حزب الله” لبنان را که بودجه ی پروار و مجهزکردن آنها از سفره ی همین مردم سیلزده دزدیده شده است را با سلاح و تجهیزات جنگی به مناطق سیلزده گسیل داشته تا مثلن به مردم کمک کند!
با کلاشینکف و تجهیزات جنگی چگونه می توان به مردم سیلزده یاری رساند؟ آیا قصد این است که برای مردم به جان آمده و به خود رها شده، به جای مرهم گذاشتن بر زخم هایشان، فضای رعب و وحشت ایجاد کرد تا فکر طغیان علیه جمهوری دایناسورها را از سر بدر کنند؟
واقعیت این است که جمهوری اسلامی ایران که می داند مردم ایران او را نمی خواهند و در اولین فرصت علیه اش طغیان می کنند، با این حرکات عقب مانده فقط بیم و هراس خود را از احتمال طغیان مردم به نمایش می گذارد. اما به قول عمار شاعر الجزایری:
هنگامی که مردمی اراده کنند که سرنوشت خود را خود به دست گیرند
آنگاه شب ناگزیر است تسلیم صبح شود
و زنجیرها ناگزیرند پاره شدن را بپذیرند
* * *
عصر روزهای جمعه و شنبه ۱۲ و ۱۳ اپریل، کمیته ی موقت کمک به سیلزدگان ایران در مکان پلازای ایرانیان چادری بر پا کرد و از ساعت ۵ عصر تا ۸ شب کمک های نقدی و غیر نقدی ایرانیان را جمع آوری کرد. در روز جمعه ۱۲ آپریل مردم ۶۱۵ دلار کمک نقدی و مقدار قابل توجهی پتو، لباس وکفش بچگانه، زنانه و مردانه آوردند.
روز دوم، شنبه ۱۳ اپریل ۸۹۰ دلار کمک نقدی جمع شد، و اما لباس و کفش و پتو به قدری آوردند که انبار کردن آنها برای ما به معضلی تبدیل شد. در آن عصر بیش از ده بار دو ماشین در مسیر پلازا و انبار رفت و آمد کردند تا اجناس غیرنقدی مردم را جابجا کنند. کمیته موقت از یکایک ایرانیانی که به دعوت ما جواب مثبت دادند و کمک های نقدی و غیرنقدی خود را برای کمک به سیلزدگان به دست ما رساندند سپاسگزاری می کند.
بعد از جمع کردن چادر در عصر شنبه، افرادی از طریق تلفن اعلام شده با یکی از اعضای کمیته تماس گرفتند و ابراز علاقه کردند که اجناس غیرنقدی خود را به دست کمیته برسانند. در میان افرادی که تماس گرفتند، پیرمردی ۹۰ ساله با بغضی در گلو و التماس گونه اصرار داشت که کمک های غیر نقدی اش برای سیلزدگان پذیرفته شود. اما محدودیت جا و امکانات ما در شرایط فعلی امکان جمع آوری کمک های غیر نقدی بیشتر نمی داد؛ به همین جهت به مردم علاقمند به کمک های غیرنقدی گفته شد که فعلن دست نگهدارند تا ما آنچه را که جمع آوری کرده ایم به دست مردم برسانیم؛ بعد اگر امکان داشتیم دوباره اعلام می کنیم.
ما در کمیته ی موقت کمک به سیلزدگان، تصمیماتمان را بطور شورایی می گیریم. دستمایه ی کارمان صداقتمان است. یقین داریم که این جا و آنجا نقص هایی در کارمان هست که در طول حرکت می آموزیم و آموخته هامان را برای جلو رفتن به کار می بندیم. مگر نه این که تنها پایی به سنگ نمی خورد که راه نمی رود!؟ در این مسیر به نق زدن های آنهایی که فقط نق می زنند وقعی نمی نهیم و به قول نیمای بزرگ:
آنکه تیمار می دارد مرا
کار من است
ضمن سپاس از همه ی عزیزانی که در این راه همراه ما بودند، در اطلاعیه های بعدی همگان را از گام های آتی و نتایج فعالیت هایمان آگاه خواهیم کرد.
کمیته موقت کمک به سیلزدگان ایران- تورنتو
******************************************************************************
گزارش شب همبستگی و همیاری با سیلزدگان در ایران
آوریل ۱۱، ۲۰۱۹
بعد از نوروز ۱۳۵۸ که جمهوری اسلامی حاکمیت شومش را آغاز کرد؛ نوروز ۱۳۹۸ شاید بدترین نوروز زندگی هزاران انسان ایرانی باشد. امسال سیل یکی از سین های هفت سین مردم ایران شد و زندگی انسان های بسیاری را به تباهی کشاند.
از پیش روشن بود که رژیم اسلامی ایران لیاقت،کاردانی و توانایی مدیریت چنین بحرانی را ندارد، و برایش چندان هم مهم نیست. اگر مهم می بود، مسیل ها و جنگل ها را نابود نمی کرد. توجه کنید که کلیددار مدتی بعد از سیل خودش را به تهران می رساند. حال اگر به جای طغیان سیل، مردم طغیان کرده بودند، آنوقت می دیدید که رژیم به فاصله ی کوتاهی از هوا و زمین نیروهای سرکوبگرش را بسیج می کرد تا طغیان مردم را به کنترل در آورد. مقایسه کنید واکنش مقام عظما را به سیل در پاکستان در شهریور ۸۹ و به سیل در ایران در فروردین ۹۸ .
شهریور ۸۹ – خامنه ای:” فوری ترین قضیه سیل پاکستان است. مردم به آب احتیاج دارند، به غذا، به لباس، به سرپناه، به همه ی لوازم زندگی.”
فروردین ۹۸ – خامنه ای: “در بخشی خسارات و تلفات رخ داده. در ظاهر بلای طبیعی است، در باطن نعمت و عطای الاهی.”
در چنین اوضاع و احوالی است که مردم فقط همدیگر را دارند و سیل اگر چه زندگی ناچیز بسیاری شان را نابود کرد، همزمان ته مانده امید و توهم بعضی ها را هم به حاکمیت جهل با خود برد، و بیخیالی، بی برنامه گی و بی توجهی رژیم به سرنوشت مردم را به نمایش گذاشت. بی جهت نیست که مسئولان جرأت نمی کنند در میان مردم ظاهر شوند و کسانی از آن جماعت هم که به میان مردم رفته اند با واکنش تند آنها روبرو شده اند.
**********
کمتر از ده روز بیش تنی چند از دوستان خود را با این سئوال روبرو دیدند: ما از اینجا چه می توانیم برای مردم زلزله زده ی ایران بکنیم؟ و چنین شد که با همدلی و همیاری جمعی ده نفره ” کمیته ی موقت کمک به سیل زدگان ایران” شکل گرفت.
هم و غم کمیته این بود که هر چه زودتر شبی را در همبستگی با زلزله زدگان ایران به قصد جمع آوری کمک مالی سازمان دهد. جمعه شب (پنجم اپریل) برای این کار در نظر گرفته شد. فرصت چندانی برای اطلاع رسانی نبود. دوستان عضو کمیته در فیس بوک شان خبر را اطلاع رسانی کردند و شهروند هم مثل همیشه به کمک آمد و بی چشمداشتی خبر را در صفحه ی ۳۶ هفته نامه اش منتشر کرد.
محل برنامه ساختمان ۵۱۰۰ یانگ، اتاق شماره ۳ بود. برنامه ساعت ۷ شب با ویدیو کلیپی از یکی از مناطق زلزله زده شروع شد. حسین افصحی مجری برنامه بود و به خوبی از عهده ی مسئولیتی که پذیرفته بود بر آمد . او در طول برنامه بیانیه ی کانون نویسندگان ایران را خواند و شعری از عیدی نعمتی و نیز شعر خونه از ایرج جنتی عطایی را دکلمه کرد . همچنین در این برنامه پیام ویدیویی عزت مصلی نژاد بخش شد و یدی محمودی سخنرانی کرد و دو ویدیو کلیپ دیگر از سیل زدگان ایران که به همت و شب نخوابی یکی از اعضای کمیته تهیه شده بود، پخش شد.
در بخشی از این برنامه باقر موذن با گیتار چند قطعه ی زیبا اجرا کرد که به فضای غم گرفته ی سالن که از تماشای موقعیت تأسف بار و به خود رها شده ی سیلزد گان ناشی می شد، حال و هوای دیگری داد.
فیلم ویدیویی برنامه ی مذکور به همت دوستی سخت کوش تهیه و تنظیم شده و در یوتیوب و نیز فیس بوک موجود است.
جمعیت داخل سالن بین ۵۰ تا ۶۰ نفر در نوسان بود. در سالن، روی میزی یک صندوق و یک ظرف برای جمع آوری کمک مالی در نظر گرفته شده بود. هر کس که مایل بود کمک مالی اش را به هنگام ورود به جلسه و یا ترک آن در صندوق می ریخت.
میزان کمک مالی دلبخواه بود؛ اما شرکت کنندگان حداقل ۲ دلار و حد اکثر ۱۰۰ دلار به صندوق ریختند. در آن شب در مجموع ۲۳۱۰ $ جمع آوری شد که از طریق کانال های مردمی (و نه حکومتی) به دست سیل زدگان خواهد رسید. البته این کمک رسانی همچنان ادامه دارد و کسانی که مایلند کمک کنند، می توانند با یکی از اعضای کمیته موقت تماس گرفته و کمک خود را ارایه دهند و در گزارش های بعدی در شهروند به اطلاع همگان خواهد رسید.
این اولین گام کمیته ی موقت بود که به همت عزیزانی که به برنامه آمدند و یا خارج از برنامه کمک کردند با موفقیت به سرانجام رسید. حاصل این تلاش جمع آوری ۳۲۰۰دلار کانادا بود که روز چهارشنبه ۱۰اپریل ۲۰۱۹ به ایران فرستاده شد. گزارش کاملتر متعاقبا به اطلاع تان خواهد رسید.
کمیته موقت از تک تک عزیزانی که با این حرکت همدلی، همراهی و همکاری دارند تشکر می کند و امیدوار است که در گام بعدی نیز پشتیبانی خود را از کمیته موقت کمک به سیلزدگان دریغ نکنید.
و اما گام دوم این کمیته جمع آوری اجناس غیرنقدی نو و دست دوم، شامل لباس، کفش، پتو، کیسه خواب و… می باشد که در روزهای جمعه ۱۲ اپریل و شنبه ۱۳ اپریل از ساعت ۵ تا ۸ بعدازظهر با برقراری چادری در پلازای ایرانیان منتظر دریافت کمک های شما عزیزان هستیم. این اجناس غیرنقدی با کانتیر به ایران فرستاده می شود و از طریق نهادهای مردمی بین سیل زدگان توزیع می شود.
هر نوری هر چقدر هم ناچیز باشد، بالاخره روشنایی است/ الدوز و عروسک سخنگو-صمد بهرنگی
کمیته موقت کمک به سیلزدگان ایران – تورنتو